از نفرتي لبريز / شاملو

ما نوشتيم و گريستيم
ما خنده كنان به رقص بر خاستيم
ما نعره زنان از سرِ جان گذشتيم ...

كسي را پرواي ما نبود.
در دور دست مردي را به دار آويختند:
              كسي به تماشا سر برنداشت

*

ما نشستيم و گريستيم

ما با فريادي

از قالب خود بر آمديم.

شاملو، باغ آينه