نامه‌اي به احمد زيد آبادي
سلام احمد آقا. حالت خوب است؟ بدي‌اش اين است كه به نظر نمي‌آيد حالت خوب باشد. حال تو و عبدالله و خيلي ديگر. خصوصاً آن‌ها كه كم‌تر نام و نشان دارند. كساني كه جز خانواده هاشان نمي‌دانند دربندند. كساني كه حتي هنوز هم خانواده‌هاشان نمي‌دانند چطور بايد خبر از حال‌شان داد ...
احمد جان دست‌مان كوتاه است و ديوارهاي اوين هنوز بلندند، و تو شايد هنوز نداني آن‌سوي ديوار چه خبر است.
احمد عزيز، نمي‌دانم اخبار بهت مي‌رسد يا نه و نمي‌دانم چه خبري و از كجا، اما امروز كه داشتم خبرها را مي‌خواندم بي‌اختيار يادت افتادم. رفتم به روزهاي هم‌كاري در روزنامه شرق. انگار هنوز همان اواخر بود و هنوز از روزنامه بيرون نيامده بودم. انگار روزي بود مثل روزهاي بعد از مرگ اكبر محمدي در زندان كه بچه‌ها مثل اسپند بر آتش بودند...
خبر را كه مي‌خواندم، انگار كردم در همان سالن روزنامه هستيم. تو پشت ميزت رو به مونيتور نشسته‌اي، و من هم ميز آن طرف‌تر در سرويس خودمان هستم. خبر را مي‌خوانم. دوباره مي‌خوانم. سرم را مي‌چرخانم ببينم كسي هست يا نه. بچه‌هاي ما رفته‌اند سيگار بكشند. صبر ندارند با هم برويم! مي‌آيم سراغت. فاصله ايدئولوژيك دو ميز كه شايد يك دنياست، با چند قدم طي مي‌شود:
- خبر را خوانده‌اي؟؟ نيوروك تايمز هم زده
- كدوم خبر؟
- همين مذاكرات هسته‌اي... همين توافقي كه سولانا گفته...
- اورانيوم را ببرند روسيه؟
- آره
...
بعد تو كه تازه چشمت را از مونيتور برداشته‌اي، رويت را به من مي‌كني، و با همان لحني كه گاهي لج ما را درمي‌آورد - كه انگار هر چيزي رخ داده در يكي از احتمالات پيش‌بيني‌هات مي‌گنجيده - مي‌گويي:
- خب بالاخره معلوم بود كه ...
بعد من مي‌خندم. تو هم مي‌خندي. مي‌داني، خودت هم مي‌داني كه معلوم نبود. خودت هم مي‌داني كه چيزي عوض شده وگرنه در همه پيش‌بيني‌هايت و پيش‌بيني‌هاي‌مان كه با هم فرق داشت، اين احتمال را كوچك مي‌ديديم. و حالا كه فكر مي‌كنم، اين خبر رقم كوچك آن چيزي است كه فكرش را نمي‌كرديم.
احمد جان، چيزي عوض شده، چيزي تغيير كرده و در همه جا هم اين اتفاق افتاده، ولي "خودش تغيير نكرده". تغييرش داديم؛ همين تو و ما با هم. همين تو كه رنجي عظيم مي‌بري كه ما از فهمش عاجزيم، و ما كه تو نمي داني چه‌ها كرده‌ايم. احمد عزيز "ما" چيزي را تغيير داديم.
نمي‌دانم خبر را كي خواهي خواند. عجالتاً برايت مي‌گذارمش اين‌جا تا به زودي كه ببينيمت :
GENEVA — Iran agreed on Thursday in talks with the United States and other major powers to open its newly revealed uranium enrichment plant near Qum to international inspection in the next two weeks and to send most of its openly declared enriched uranium outside Iran to be turned into fuel for a small reactor that produces medical isotopes, senior American and other Western officials said...
۲ نظر:
ایران دلیلی برای باج دادن نداره که مجبور باشه از حقوق خودش کوتاه بیاد. بنظرمن این تاکتیک اونهاست که اینجوری خبر میزنند.جلیلی این موضوع رو تکذیب کرده
آقاي جليلي در مصاحبه مطبوعاتي‌شان بعد از مذاكرات گفتند كه در مورد مسايل جهاني و موضوعاتي از اين قبيل صحبت شده و هيچ اشاره‌اي هم به صحبت در مورد مسئله هسته‌اي نكردند؛ حكماً حق با ايشان است و حتماً در مورد همين چيزها حرف زده‌اند كه طرف مقابل هم مذاكرات را "سازنده" خوانده.
ارسال یک نظر