نمي‌دانم به اصل خبر «خوش هسته‌اي» و حواشيِ آن بخندم يا اين‌كه جلوي خنده‌ام را بگيرم تامبادا در ميان خنده، يادآوري صفحه يك امروز شرق حالم را بد د نكند. واقعاً كه آن عكس مزخرف در چهار ستون به آن سرمقاله ليلاز مي‌آيد.

از حال بد من بگذريم، اگر روزنامه‌نگار وظيفه‌اي داشته باشد، قطعاً وظيفه‌اش هر چه باشد شركت در اين بازي‌هاي بي‌سرانجام نيست. با كدام اطمينان و بر پايه كدام سابقه قابل اعتماد مي‌شود با اين جرياني كه به راه انداخته‌اند همراه شد؟ چرا بايد به مردم القا كرد كه اين يك جشن ملي است؟ ما كه مي‌دانيم اين تنها راه دادن خبر نيست. گيرم كه قرار باشد اين بازي‌ها فضا را براي رفتن به سمت مصالحه آماده كند. كار ما چيست؟

اين بازي بازي كساني است كه نزديك به هجده سال با سرمايه‌هاي اين ملت فقير و زير تحريم ماجراجويي كرده‌اند. هرچه باشد بازي ما نيست. هر چه باشد كار ما شركت در ناراستي نيست.