بازگشت به جايي كه تركش نكرده بودند
روزآنلاين:
خبر ديگر از روزنا:با افزايش فشار بر منتقدان و بالا رفتن آمار بازداشت شدگان در ماه هاي اخير، بسياري نگران بازگشت اعترافات تلويزيوني توسط برخي نهادها هستند. در تازه ترين مورد مهندس علي اکبر موسوي خوئيني، دبيرکل سازمان دانش آموختگان ايران طي تماس تلفني از محل بازداشت خود، اعلام کرد: "ملاک اعتبار، سخنان و مواضع من در خارج از زندان بوده و هر گونه نوشته و يا فيلم که مغاير با مواضع من در خارج از زندان باشد از درجه اعتبار ساقط خواهد بود."
پيغام کوتاه تلفني خوئيني اخبار مبني بر تحت فشار بودن عابد توانچه و ياشار قاجار براي اقرار تلويزيوني در آستانه 18 تير را تقويت کرد.
من البته از اين مسئله استقبال مي‌كنم؛ اين نشانه دوري از ريا و اعزام نمايندگان راستين نظام به مجامع جهاني است. البته از پيش نمي‌دانم كه چه خواهند گفت و چه خواهند شنيد، اما رفتن اين آقايان يعني «همين است كه هست». و جايي براي ناراحتي و حتي لعتراض ندارد. من فكر مي‌كنم هيچ فرد ديگري نمي‌توانست بهتر از اين آقايان وضعيت حقوق بشر را در ايران «نمايندگي» كند؛ و اگر شما هم مانند من فكر مي‌كنيد، چه جاي اعتراض و ناراحتي؟
وزير دادگستري و دادستان عمومي و انقلاب تهران جهت شركت در مراسم آغاز به كار شوراي حقوق بشر جديد سازمان ملل امروز به ژنو سفر مي كنند. اين مراسم بناست با حضور نمايندگان بيش از 100 كشور جهان برگزار شود.
نكته ديگر درباره خبر اول كه از روزآنلاين نقل كردم؛ اين‌كه چنين چيزهايي ادامه پيدا كند يا نه و چگونه ادامه پيدا كند، مي‌تواند بستگي قابل توجهي به واكنش ما داشته باشد؛ واكنش مايي كه بالاخره بخشي از افكار عمومي را مي‌سازيم. چيزي كه من مي‌دانم اين است كه پخش چنين اعترافاتي را بايد بدون هيچ قضاوتي درباره محتواي آن‌ها محكوم كرد. آن‌چه پيشاپيش محكوم است، اعتراف‌گيري و پخش آن به‌اين شيوه است. محتواي اعترافات را بايد كاملاً بي‌اعتبار دانست و به آن كاملاً بي اعتنايي كرد. اين‌كه برخي مي‌گويند «دوره اين كارها گذشته است»، با چنين رويكردي در عمل ما معني مي‌يابد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر